Ο Χάρης Κολχούρης γράφει για την άνευρη ΑΕΚ, που το πλάνο της δεν έχει ούτε αρχή, ούτε τίποτα! Παραθέτει την άποψη του για τον Κωστένογλου, τον Καμαρά, αλλά και τον Ίβιτς.
Νομίζω ήταν ηλίου ολοφάνερο, πως σε αυτό το ματς, αν η Ένωση έχανε, χανόταν. Ξεκάθαρα πράγματα. Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί μια ομάδα που βρίσκεται στο -8, τίθεται αυτόματα εκτός διεκδίκησης του πρωταθλήματος!
Όλη την εβδομάδα συζητούσαμε για το πάρτι του Βράνιες, για τα συνθήματα που είπαν οι παίκτες (ή και δεν είπαν) και για τις δηλώσεις του Βόσνιου. Εν τέλει, μόνο στα λόγια έμειναν. Καμιά πράξη δεν έδειξε ότι το πίστεψαν.
Τι ακριβώς είδα εγώ στο Φάληρο; Είδα δύο ομάδες να μπαίνουν στο γήπεδο με ξεκάθαρο στόχο την νίκη για να αυξήσουν τις ελπίδες τους για πρωτάθλημα. Μόνο η μια όμως «σκύλιασε» για να πάρει τους τρεις βαθμούς και δυστυχώς μου είναι πολύ εύκολο να πω, πως αυτή δεν ήταν η ΑΕΚ.
Όταν σε ένα εκτός έδρας ντέρμπι, που θεωρητικά πας για να το κερδίσεις, μπαίνεις με νοοτροπία άμυνα – ταμπούρι και ότι βγει από κάποια αντεπίθεση, μπορείς να πετύχεις πραγματικά πολλά. Αυτό όμως μπορεί να συμβεί αν διαθέτεις τα απαραίτητα εργαλεία. Εξτρέμ σαΐτες και φορ ευέλικτο.
Όταν έχεις στην διάθεση σου τον ποιοτικότερο παίκτη με την μπάλα στα πόδια (Λιβάγια) και έναν αργό φορ που όμως μπορεί να σκοράρει με ποικίλους τρόπους, όταν η ομάδα του έχει την κατοχή (Ολιβέιρα), τότε δεν οργανώνεις την ομάδα σου με αυτόν τον τρόπο.
Δεν μπορεί να επιλέγεις δίδυμο στο κέντρο απέναντι σε τριάδα! Είναι ανήκουστο! Και επειδή διάβασα πολλά σχόλια του τύπου «Σιγα τον Καμαρά, που τον κάναμε παίκτη», όχι κύριοι δεν τον κάναμε εμείς παίκτη.
Ο Καμαρά είναι ένας παίκτης με τρομερά χαρακτηριστικά, και κυρίως με πολύ δυνατό σουτ. Δεν τον ζήτησαν τυχαία ομάδες από την Γαλλία και την Γερμανία. Όταν όμως του δίνεις χώρο να επιδείξει αυτές του τις αρετές, αυτόματα δηλώνεις αδιάβαστος. Δεν γίνεται να δέχεσαι την ΙΔΙΑ φάση 4 (!) φορές από τον ίδιο παίκτη.
Πόσο μάλλον όταν έχεις δεχτεί ίδιο γκολ ακριβώς έναν χρόνο πριν από τον Φορτούνη. Πάλι από γύρισμα του Ποντένσε, πάλι αμαρκάριστος ο εκτελεστής.
Το κακό με την ΑΕΚ είναι ότι δεν μαθαίνει από τα λάθη της. Εδώ και καιρό αρνούμαι να ταυτιστώ με την άποψη, ότι κάθε χρόνο η ομάδα κάνει βήματα προς τα πίσω. Σταδιακά όμως, βλέπω ότι οι υποστηρικτές αυτής της άποψης ίσως και να έχουν δίκιο.
Μίζερος δεν ήμουν ποτέ στην ζωή μου. Ούτε όταν η ομάδα ήταν στην Γ’ εθνική. Αλλά δεν γίνεται επί δύο σερί σεζόν η χρονιά να τελειώνει τον Οκτώβρη! Δεν γίνεται για το μέγεθος της ΑΕΚ να μπαίνει σε ένα ντέρμπι και να πηγαίνει δεύτερη σε όλες τις μπάλες.
Και για να τοποθετηθώ και για το θέμα του προπονητή. Ο Νίκος Κωστένογλου είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος κατάφερε να ανυψώσει το ηθικό και να βάλει την ΑΕΚ στον σωστό δρόμο. Από κει και πέρα, δείχνει ότι έχει βρει… ταβάνι και δεν πάει παραπέρα.
Δεν ξέρω αν βγω αληθής ή όχι, πάντως στην ΠΑΕ πρέπει να παρθούν αποφάσεις. Η Αγιά Σοφιά είναι κοντά και το πλάνο της ομάδας δείχνει ότι δεν έχει φτιάξει ακόμη τα απαραίτητα θεμέλια για να το υποστηρίξει.
Υ.Γ: Ώρα να δούμε και πράξεις από τον Ίβιτς, γιατί όλοι μέχρι στιγμής έχουν πει τα καλύτερα για την δουλειά του, αλλά δεν έχω πειστεί για κάποιο λόγο. Πείτε με κακεντρεχή, αλλά όταν κάνεις παρατηρήσεις στους παίκτες για την εξωγηπεδική συμπεριφορά τους και μέσα σε μια εβδομάδα γίνεται το περιβόητο πάρτι του Βράνιες, κάτι δεν κάνεις καλά…
Υ.Γ 2: Και για να καταλάβετε πόσο λάθος είναι το όλο πλάνο της ομάδας και του περίγυρου της, οι περισσότεροι είχαν αποδεχτεί την ήττα πριν καν πάει η ομάδα στο Καραϊσκάκης. Παίκτες και οπαδοί. Με τέτοια νοοτροπία, δεν κερδίζεις ούτε Ατρόμητο, ούτε και Παναθηναϊκό… Οι επόμενες εβδομάδες ελπίζω να μην με δικαιώσουν.
Υ.Γ 3: Ο τίτλος εύκολα θα μπορούσε να λέει «Αίσχος», αλλά πιστεύω ότι το VAR μας έσωσε από μια πανωλεθρία χθες. Το 2-0 δείχνει ότι ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος. Για μένα απλά η ΑΕΚ ήταν πολύ κατώτερη των περιστάσεων και ήταν τυχερή που δεν δέχτηκε παραπάνω τέρματα.
