Η ομάδα που νικάει Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και Βενέτσια δύο φορές, χάνει από Λαύριο, Κολοσσό και ΠΑΟΚ. Στα δύσκολα είναι πραγματική Βασίλισσα και στα εύκολα… απογοητεύει και τον πλέον αισιόδοξο.
Γράφει ο Γιάννης Σηφάκης
Τα παράδοξα της εφετινής σεζόν συνεχίζουν να εκπλήσσουν κάθε φίλο της ΑΕΚ, ο οποίος πανηγυρίζει μεν για την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου και τις νίκες κόντρα σε δυσκολότερες ομάδες, απογοητεύεται δε από τις κάκιστες εμφανίσεις κόντρα σε πολύ αδύναμους αντιπάλους.
Το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη ήταν εξ αρχής ένα πολύ δυνατό ντέρμπι. Η ΑΕΚ ήθελε το πρώτο «διπλό» για εφέτος στο πρωτάθλημα, ενώ ο ΠΑΟΚ προερχόταν από μία σκληρή ήττα στην Ευρώπη. Η ομάδα με το μεγαλύτερο κίνητρο, θα έπαιρνε και τη νίκη.
Κι έτσι έγινε. Ο ΠΑΟΚ ήταν ανώτερος καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, η ΑΕΚ δεν εμφανίστηκε ποτέ στο παρκέ και η συντριβή για τη Βασίλισσα ήταν δύσκολο να αποφευχθεί. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τα πολλαπλά ζητήματα που έχει να λύσει, το κάκιστο πρόσωπο ήταν φυσικό επακόλουθο.
Παρ’ όλα αυτά, η τραγική εμφάνιση της Πυλαίας έμεινε γρήγορα πίσω και με μυαλωμένο μπάσκετ και καλή άμυνα, η Βασίλισσα νίκησε για δεύτερη φορά την πρωταθλήτρια Ιταλίας και θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για πρόκριση στην επόμενη φάση του FIBA Champions League.
Κι όλα αυτά ενώ είχε προηγηθεί η μεγάλη νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό για το πρωτάθλημα και βέβαια, η νίκη στον «τελικό» κόντρα στην ισπανική Εστουντιάντες. Με τις δύο νίκες αυτές, η ομάδα ισοφάρισε ήττες τις οποίες θα μπορούσε να αποφύγει, όμως το ερώτημα είναι άλλο: μέχρι πού θα μπορούσε να φτάσει η Βασίλισσα εάν έκανε το καθήκον της και στα «εύκολα» ματς; Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ!
Η Ευρώπη είναι ο κύριος στόχος
Ο ευρωπαϊκός όμιλος αποδεικνύεται ιδιαιτέρως ρευστός, αφού ο καθένας μπορεί να νικήσει τον καθένα, ανεξαρτήτως έδρας ή συνθηκών, όπως έχει αποδειχθεί από την αρχή της σεζόν. Σε αυτόν τον τρελό ρυθμό, δεν θα μπορούσε να λείπει και η ΑΕΚ…
Οι ήττες «εκτός προγράμματος» ακολουθούνται από μεγάλες νίκες και το έργο επαναλαμβάνεται: ήττα με Εστουντιάντες, νίκη με Βενέτσια, ήττα με Μπανβιτ, νίκη με Ρόζα Ράντομ, ήττα με Στρασβούργο, νίκη με Ολίμπια Λιουμπλιάνας, ήττα με Μπαϊρόιτ, νίκες με Εστουντιάντες και Βενέτσια. Έπρεπε να μπει ο Δεκέμβρης για να δούμε την ομάδα να νικάει σε συνεχόμενα ματς της Ευρώπης.
Το δείγμα σε καμία περίπτωση δεν είναι ενθαρρυντικό, αλλά ακόμη κι έτσι, η ΑΕΚ είναι εντός στόχων και το μέλλον της θα το ορίσει με τα δικά της χέρια. Από την εκκίνηση της εφετινής χρονιάς, είχαμε μάθει για αυτά που ήθελε να πετύχει η Βασίλισσα εφέτος:
συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου, διασφάλιση κεκτημένων στο πρωτάθλημα, συμμετοχή στο Final Four στην Ευρώπη.
Ειδικά για την Ευρώπη, η ΑΕΚ εφέτος ήθελε να κάνει το κάτι παραπάνω και να προχωρήσει μπροστά, σε σχέση με την περσινή της πορεία στους «16» της διοργάνωσης. Αυτό διεμήνυαν οι άνθρωποι της ομάδας από το καλοκαίρι, γι’ αυτό κιόλας το ρόστερ σχεδιάστηκε με επτά ξένους (ασχέτως εάν το πλάνο απέτυχε).
Πλέον, η τύχη της ομάδας είναι αποκλειστικά στα χέρια των πρωταγωνιστών, δηλαδή των παικτών, οι οποίοι είναι αλήθεια πως κάθε φορά που βρίσκονται στα… σκοινιά, μεταμορφώνονται προς το καλύτερο και βρίσκουν αντίδραση, παρά τα προβλήματα και τα εσωτερικά ζητήματα που έχουν προκύψει σε λίγους μόλις μήνες.
Ο κόσμος πρέπει να δηλώσει «παρών»
Ένα από τα μεγάλα στοιχήματα της νέας εποχής της ΑΕΚ, είναι να φέρει τον κόσμο στο γήπεδο και να βάλει το μπάσκετ στη ζωή των οπαδών της. Ό,τι δηλαδή γινόταν και πριν από πολλά χρόνια, όταν η Βασίλισσα έκανε πρωταθλητισμό και ανήκε στην ελίτ της Ευρώπης.
Η αλήθεια είναι πως παρά την τρομερή αστάθεια που εμφανίζει η ομάδα στο παρκέ, η εικόνα στις εξέδρες είναι παραδόξως σταθερή: μία μόνιμη απουσία κόσμου, η οποία «σπάει» πολύ λίγες φορές μέσα στη σεζόν, μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού.
Εφέτος, το ματς με τον Παναθηναϊκό ήταν το μόνο στο οποίο ο κόσμος έδωσε δυναμικό «παρών» και πραγματικά ώθησε τους παίκτες να παίξουν και γι’ αυτούς. Σε όλα τα υπόλοιπα ματς, είτε «μικρά», είτε «μεγάλα», ο κόσμος έλειπε.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα απ’ όλα, να ενδιαφερθεί ο λαός της ΑΕΚ για το μπάσκετ και να το βάλει στην καθημερινότητά του. Την ίδια επιδίωξη είχε και πέρυσι, την ίδια επιδίωξη έχει και εφέτος. Δίχως τον κόσμο της, η Βασίλισσα είναι καταδικασμένη.
Σαφώς, κάτι τέτοιο απαιτεί χρόνο, απαιτεί νίκες, απαιτεί τρόπαια. Μπορεί η ΑΕΚ να μην είναι έτοιμη για να καταφέρει όλα αυτά, αλλά διαρκώς ανεβάζει το επίπεδό της και παρά τα ζητήματα που προκύπτουν, έχει το «κάτι» που ζητείται για να βελτιώσει την εικόνα της.
Μεγαλύτερος κριτής του Σάλε, ο ίδιος του ο εαυτός
Σαν πυροσβέστης πριν λίγα χρόνια, έτσι και τώρα, ο Ντράγκαν Σάκοτα είναι ο εκλεκτός για να αναλάβει το δύσκολο έργο να δέσει το σύνολο, να αλλάξει το κλίμα και να φέρει καλύτερες ημέρες. Νομίζω πως η απόφαση για απομάκρυνση του Σωτήρη Μανωλόπουλου υπήρξε καθολική, αφού το πείραμα δεν έπιασε.
Αυτή τη φορά, επιλέχθηκε η λύση ενός έμπειρου προπονητή, ο οποίος μπορεί να εμπνεύσει και να… πεισμώσει τους παίκτες να κάνουν τη διαφορά και να αναλάβουν τις ευθύνες. Έως τώρα, με αυτό το μικρό δείγμα και με μοναδική παραφωνία την τραγική εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη, η απόφαση αποδεικνύεται σωστή.
Από την άλλη πλευρά, δεν θα πρέπει κανείς να ξεχάσει την προηγούμενη θητεία του Σάλε, η οποία δεν τελείωσε ούτε με τον καλύτερο τρόπο, ούτε και με τον πλέον επιθυμητό. Αυτή η θητεία λοιπόν θα αποτελεί τον πιο σκληρό αλλά και δίκαιο κριτή για τον έμπειρο κόουτς.
ΥΓ: Τελευταίο ματς για τη Βασίλισσα κόντρα στον Φάρο στο ΟΑΚΑ και οι υπεύθυνοι ετοιμάζουν μία πραγματική γιορτή. Αξίζει όλοι μας να δώσουμε από δύο ευρώ και να βρεθούμε δίπλα στην ομάδα. Το αξίζει όσο κι αν μας πληγώνει!
