Η χρονιά τελείωσε! Τι κρατάμε όμως και τι ξεχνάμε από όλα όσα ζήσαμε; Η Μαρία Τσίχλα γράφει τα καλά και τα… άσχημα μιας άκρως επιτυχημένης σεζόν.
Η αλήθεια είναι ότι η σεζόν ήταν επιτυχημένη. Η ΑΕΚ δεν βρίσκεται στα ημιτελικά της Α1, αλλά το γεγονός ότι κατάφερε να επιστρέψει στους τίτλους, κατακτώντας μάλιστα τόσο το Κύπελλο Ελλάδος, όσο και το Τσάμπιονς Λιγκ, λέει πολλά. Τι κρατάμε όμως και τι ξεχνάμε;
Κρατάμε:
** Την αποφασιστικότητα και την προσήλωση του Αγγελόπουλου! Δεν θα μιλήσω για τις μεταγραφές και το γεγονός ότι πάντα φέρνει στην ΑΕΚ όποιον του ζητηθεί, αλλά για το ότι θέλει να χαροποιεί τον κόσμο της ομάδας, κάτι που φάνηκε από την διεξαγωγή του Φάιναλ Φορ στην Αθήνα.
** Προφανώς το Φάιναλ Φορ! Εξαιρετική διοργάνωση και τρομερή δουλειά από την ΑΕΚ.
** Τον κόσμο της ομάδας που έστω και για… μόνο δύο φορές γέμισε το ΟΑΚΑ και φρόντισε να δείξει σε όλη την Ευρώπη τη δύναμη του.
** Τη στιγμή που ο Σάκοτα πήρε το μικρόφωνο μετά από τον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και ευχαρίστησε τον κόσμο ζητώντας του να είναι εκεί και στον τελικό. Πόσο φανερή έγινε η δίψα του ώστε να αγωνιστεί ξανά σε γεμάτο γήπεδο;
** Τις σωστές επιλογές των ξένων. Δεν θα μιλήσω για τον Χάρις, ο οποίος ήρθε από την αρχή της σεζόν, αλλά για τον Πάντερ που φόρεσε τη φανέλα της Ένωσης κατά τη διάρκεια της περιόδου και απέδειξε ότι παρά τις πολλές άσχημες επιλογές που είχαν γίνει τα προηγούμενα χρόνια, η ΑΕΚ μπήκε στον σωστό δρόμο.
** Τα μεγάλα σουτ που μπήκαν, με κορυφαία αυτό του Σάκοτα κόντρα στην Μπαϊρόιτ και την αγωνία των παικτών για το τι γίνεται στους άλλους αγώνες πριν ξεσπάσουν σε πανηγυρισμούς, αλλά και αυτό εκτός έδρας κόντρα στη Νίμπουρκ σε αυτή την μεγάλη ανατροπή για την πρόκριση στους «8».
** Τις νίκες κόντρα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, οι οποίες αποδεικνύουν ότι η ΑΕΚ μπαίνει σιγά σιγά στο «κόλπο» με στόχο να μπει ανάμεσα τους.
** Το «1968» την ταινία που ράγισε καρδιές! Και για αυτό μεγάλη ευθύνη φέρει ο Αγγελόπουλος, που είχε την ιδέα και την υλοποίησε.
** Και για το τέλος άφησα τα δύο τρόπαιο. Τις δύο στιγμές που όλοι όσοι αγαπούν την ΑΕΚ και κυρίως αυτοί που αγαπούν και το μπάσκετ λύγισαν! Αρχικά το Κύπελλο της Κρήτης και εν συνεχεία το Τσάμπιονς Λιγκ. Δύο εντελώς διαφορετικές διοργανώσεις που όμως η Βασίλισσα αντιμετώπισε με τον ίδιο τρόπο. Μπήκε στο παρκέ διαβασμένη και πάνω από όλα παθιασμένη για να κερδίσει και τελικά τα κατάφερε.
Ξεχνάμε:
** Την αντιμετώπιση των αγώνων μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν αμφιβάλω ότι η κούραση ήταν μεγάλη, αλλά η ΑΕΚ έχασε με κάτω τα χέρια και απογοήτευσε παρά το γεγονός ότι η σεζόν είναι επιτυχημένη.
** Τον κόσμο! Ναι καλά διαβάσατε. Το γεγονός ότι γέμισε το ΟΑΚΑ δύο φορές δεν σημαίνει τίποτα για εμένα. Μετά από δύο κατακτήσεις τίτλων οι φίλαθλοι θα έπρεπε να είναι εκεί στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ, να στηρίξουν την προσπάθεια των παικτών και να τους δώσουν την ενέργεια που τους έλειπε λόγω της κούρασης.
** Την αλλαγή προπονητή. Ναι έγινε για καλό το ξέρω, αλλά θεωρώ ότι τα «πισωγυρίσματα» και οι μεγάλες αλλαγές κατά τη διάρκεια της σεζόν δημιουργούν προβλήματα. Παρόλα αυτά βγάζω το καπέλο στον Σάκοτα
** Τους ξένους που για ακόμα μια φορά ήρθαν, έφυγαν και δεν έκαναν, όχι αγωνιστικά όσο σε θέμα φιλοσοφίας (ευτυχώς αυτό διορθώθηκε)
Όπως καταλαβαίνετε τα θετικά και αυτά που κρατάμε είναι περισσότερα από αυτά που θέλουμε να ξεχάσουμε, όμως για να γίνουν ακόμα περισσότερο βήματα μπροστά, θα πρέπει ακόμα και οι λεπτομέρειες να αλλάξουν.
Λίγα λόγια για τη Μαρία
Δέκα από τα τριάντα χρόνια της ζωής της στο ρεπορτάζ της ΑΕΚ δεν είναι λίγα. Της έγινε καθημερινότητα, εκτός από αγάπη. Πλέον η δημοσιογραφική της στέγη είναι η «Δημοκρατία», όπου προφανώς ασχολείται με το αθλητικό ρεπορτάζ, ενώ προσπαθεί να ανοίξει τα φτερά της και με κάτι δικό της «www.netsport.gr», με όση περισσότερη αντικειμενικότητα μπορεί. Επειδή όμως αυτό της είναι δύσκολο, μπήκε και στην ομάδα του QUEEN68.gr, ώστε να γράφει με την καρδιά της, για την μια και μοναδική Βασίλισσα, την ΑΕΚ.
