Μας απογείωσε! Μας έκανε να το θυμόμαστε για πάντα! Μας χάρισε στιγμές που δεν πιστεύαμε ότι θα ζούσαμε (τουλάχιστον τόσο… γρήγορα).
Η Μαρία Τσίχλα γράφει για το ανεπανάληπτο 2018 της ΑΕΚ αλλά και τις… μελανές στιγμές του.
** Είναι δύσκολο όλα αυτά που ζήσαμε το 2018 να χωρέσουν μέσα σε μερικές λέξεις. Είναι δύσκολο να μεταδώσεις όλα αυτά τα συναισθήματα και τις εικόνες που έχεις καλά κρυμμένα μέσα σου μέσα από μια οθόνη. Το 2018 όμως πέρασε και χάρισε απλόχερα μοναδικές στιγμές σε όλους μας. Στιγμές που δύσκολα θα τις ξεχάσουμε και που σίγουρα στο μέλλον όλοι θα τις διηγούμαστε.
** Χωρίς καμία αμφιβολία η καλύτερη στιγμή της μπασκετικής ΑΕΚ ήταν όταν ανέβηκε ξανά στην κορυφή της Ευρώπης. Η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ θα μείνει βαθιά χαραγμένη στις καρδιές των απανταχού φίλων της ομάδας, όμως για εμένα άλλο ήταν το… σημείο αναφοράς. Η μεγάλη αυτή επιτυχία ήρθε μέσα στην Αθήνα, στο κλειστό του ΟΑΚΑ, το οποίο ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έστω και για δύο φορές γέμισε και είχε κιτρινόμαυρο χρώμα. Οι φίλαθλοι του Δικεφάλου αγκάλιασαν την ομάδα. Βρέθηκαν κοντά στους παίκτες και χωρίς καμία αμφιβολία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην κατάκτηση αυτού του τροπαίου.
** Η δεύτερη καλύτερη… στιγμή για εμένα δεν ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου, αλλά η εξαιρετική ταινία του Τάσου Μπουλμπέτη, το 1968. Δεν θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω με άλλη λέξη εκτός από ῾῾συγκλονιστική῾῾. Μεταφέρεσαι αυτόματα σε μια άλλη εποχή, γίνεσαι ένα με τους… πρωταγωνιστές, ζεις τις στιγμές, αναπολείς και στο τέλος επιβεβαιώνεις το πόσο μεγάλη ομάδα είναι η ΑΕΚ. Όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά γιατί γεννήθηκε από το μηδέν, γεννήθηκε από ανθρώπους που έχασαν τα σπίτια τους.
** Φτάνοντας στο νούμερο 3, ήρθε το πρώτο τρόπαιο του 2018, που δεν ήταν άλλο από το Κύπελλο. Η αλήθεια είναι ότι από τη στιγμή που αποκλείσαμε τον Παναθηναϊκό όλοι μας ξεκινήσαμε να το πιστεύουμε και τελικά έγινε πραγματικότητα. Τα πέτρινα χρόνια έμειναν στο παρελθόν και ο σύλλογος επέστρεψε στις επιτυχίες, οι οποίες μερικούς μήνες αργότερα διπλασιάστηκαν.
** Όμως, υπάρχουν και πολλά πράγματα που θα πρέπει να αλλάξουν μέσα στο 2019 και ένα από αυτά είναι η προσέλευση του κόσμου στο γήπεδο. Δεν το χωράει το μυαλό μου ότι μετά από μια τόσο επιτυχημένη σεζόν οι φίλαθλοι δεν αγκαλιάζουν την μπασκετική ΑΕΚ. Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται στους περισσότερους από τους αγώνες η προσέλευση να φτάνει με το ζόρι τα 1000 άτομα. Τι παραπάνω πρέπει να κάνει αυτός ο πρόεδρος ώστε να δει τον κόσμο να τον στηρίζει;
** Θα ήθελα όμως να αναφερθώ και στην ποδοσφαιρική ομάδα, γιατί η ΑΕΚ είναι μια. Κανείς δεν θα ξεχάσει την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τη στιγμή που ο Μάνταλος σήκωσε το τρόπαιο του πρωταθλήματος. Τη στιγμή που πέρασαν μπροστά από τα μάτια μας ο υποβιβασμός, η Γ᾽ Εθνική, η Β᾽ Εθνική, οι… κλεψιές, τα… όπλα και όμως τελικά ήμασταν εμείς οι νικητές. Και μέσα σε όλα αυτά να βλέπεις το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια να μεγαλώνει ημέρα με την ημέρα και να μας υπενθυμίζει ότι πλέον είναι θέμα χρόνου να επιστρέψουμε στη δική μας κιτρινόμαυρη γειτονιά. Και λίγο αργότερα… να ακούς και τον ύμνο του Τσάμπιονς Λιγκ στο ΟΑΚΑ. Δεν περιγράφονται ρε παιδιά αυτά τα συναισθήματα.
** Μακάρι του χρόνου τέτοιες ημέρες όλοι μας να έχουμε ξεχάσει το 2018 γιατί απλά θα έχουμε ζήσει ένα καλύτερο 2019. Να είστε καλά, να έχετε υγεία και να χαμογελάτε!
Λίγα λόγια για τη Μαρία
Δέκα από τα τριάντα χρόνια της ζωής της στο ρεπορτάζ της ΑΕΚ δεν είναι λίγα. Της έγινε καθημερινότητα, εκτός από αγάπη. Πλέον η δημοσιογραφική της στέγη είναι η «Δημοκρατία», όπου προφανώς ασχολείται με το αθλητικό ρεπορτάζ, ενώ προσπαθεί να ανοίξει τα φτερά της και με κάτι δικό της «www.netsport.gr», με όση περισσότερη αντικειμενικότητα μπορεί. Επειδή όμως αυτό της είναι δύσκολο, μπήκε και στην ομάδα του QUEEN68.gr, ώστε να γράφει με την καρδιά της, για την μια και μοναδική Βασίλισσα, την ΑΕΚ.
