Ο Γιάννης Σηφάκης βγάζει τα τελικά συμπεράσματα των φιλικών της Βασίλισσας πριν την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων και αναφέρει όλα όσα περιμένουμε να δούμε την νέα αγωνιστική περίοδο.
Ακόμη μία προετοιμασία φτάνει στο τέλος της για τη Βασίλισσα και πλέον άπαντες περιμένουν τα πρώτα επίσημα παιχνίδια, τα οποία θα φανερώσουν όλη την δουλειά που έγινε από το τεχνικό επιτελείο και τον ίδιο τον Λούκα Μπάνκι το προηγούμενο διάστημα.
Όμως η εφετινή χρονιά σίγουρα έχει διαφορές σε σχέση με τις προηγούμενες, μιας και πλέον η ΑΕΚ με τα δύο τρόπαια της «νέας εποχής» απέδειξε πως στοχεύει κάθε χρόνια και πιο ψηλά, έχοντας να υπερασπιστεί τους τίτλους της «Πρωταθλήτριας Ευρώπης» και της «Κυπελλούχου Ελλάδος».
Δεν μπορεί βέβαια να θεωρηθεί φαβορί για την κατάκτηση των εγχώριων ή ευρωπαϊκών διοργανώσεων σε αυτή τη φάση που βρίσκεται, αλλά σίγουρα επιθυμία όλων είναι η διατήρηση του υψηλού επιπέδου, η βελτίωση χρόνο με τον χρόνο σε όλα τα επίπεδα και η γιγάντωση του brand name της ΑΕΚ.
Κι αυτό δεν γίνεται να συμβεί από την μία ημέρα στην άλλη. Θα πάρει χρόνο, θα απαιτηθούν αρκετά χρήματα και κάποια στιγμή θα πρέπει κι ο κόσμος να μπει στην εξίσωση. Αλλά έως τώρα, η διάθεση υπάρχει και οι κινήσεις από τη διοίκηση είναι σε σωστό δρόμο.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, αυτό που αφορά πιο άμεσα την Βασίλισσα, νομίζω πως κάθε φίλαθλος που είδε το τουρνουά στη Λευκωσία και έμαθε τα αποτελέσματα όλης της σειράς φιλικών σε Σερβία, Κύπρο και Τουρκία, θα κατάλαβε ότι κάτι καλό χτίζεται από τον Ιταλό κόουτς.
Κατ’ αρχάς, είδαμε μία ομάδα πολύ πιο σταθερή και αξιόπιστη, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση, σε σχέση με πέρυσι. Μία ομάδα που δεν φοβήθηκε να βάλει τα χέρια της στην φωτιά, ούτε να αφήσει τους αντιπάλους να κάνουν το παιχνίδι τους.
Παρά τις απουσίες που είχαν σχεδόν όλα τα ρόστερ λόγω των παραθύρων των Εθνικών ομάδων αλλά και τραυματισμών, κάτι που επηρέασε και την ίδια την ΑΕΚ σε μεγάλο βαθμό, ο βαθμός δυσκολίας ήταν πολύ μεγάλος και το σύνολο του Μπάνκι τα πήγε περίφημα σχεδόν σε όλες τις αναμετρήσεις.
Η πολυσυζητημένη άμυνα ζώνης που… εκνεύρισε τους αντίπαλους στην Κύπρο, ήταν το πρώτο στοιχείο της νέας τακτικής που εφάρμοσε ο προπονητής στην ομάδα. Είναι κάτι που δεν το έδειξε τα τελευταία χρόνια η ΑΕΚ στο αμυντικό της πλάνο (σπάνια χρησιμοποιήθηκε μόνο από τον Ζντοβτς προ διετίας) αλλά φάνηκε ότι το δουλεύει αυτή την εποχή.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι πολύ δύσκολο τόσο νωρίς στη σεζόν η ομάδα να χρησιμοποιεί την άμυνα ζώνης με τέτοια επιτυχία για μεγάλο χρονικό διάστημα, παρά τα δηκτικά σχόλια που έγιναν τις τελευταίες ημέρες για τις επιλογές του κόουτς.
Το δεύτερο στοιχείο ήταν ο πλουραλισμός και η πολυφωνία στην επίθεση. Εφέτος το ρόστερ δεν στηρίχθηκε στη λογική των προσώπων αλλά του συνόλου, δίχως βέβαια να λείπουν βαριά ονόματα. Το γεγονός όμως πως κάθε παίκτης προσφέρει εξίσου καλά και στις δύο πλευρές του παρκέ, είναι άκρως ενθαρρυντικό.
Για αυτό τον λόγο άλλωστε είδαμε και τους νέους να παίρνουν αρκετό χρόνο συμμετοχής, με τον Μπάνκι να «ανοίγει» το ροτέισον και να μοιράζει δίκαια τα αγωνιστικά λεπτά. Και στους πίνακες των σκόρερ φάνηκε η ισορροπία, μιας και η Βασίλισσα πήρε πόντους από όλες τις γραμμές και όλες τις θέσεις.
Όσον αφορά τις ατομικές εμφανίσεις, ορθώς στάθηκαν οι περισσότεροι στα νέα παιδιά και ειδικά στον Δημήτρη Μωραΐτη, ο οποίος απέδειξε πως είναι έτοιμος για την πρώτη ομάδα και μάλιστα διεκδικώντας ενισχυμένο ρόλο. Παρότι έκανε λάθη απειρίας, κάτι απολύτως λογικό, ήταν τρομερός και με την μπάλα και χωρίς αυτή, με αρκετά καλό διάβασμα του αντιπάλου, κλεψίματα και ταχύτητα σε σκέψη και εκτέλεση.
Η απειρία θα φύγει με έναν «μαγικό» τρόπο καθώς ο Μωραΐτης παίρνει ολοένα και περισσότερο χρόνο στα… χέρια του, κάτι που θεωρώ πως θα επιχειρήσει ο προπονητής. Και ασχέτως τι θα καταφέρει μέσα στη σεζόν που ξεκινάει, αυτό θα είναι το μεγαλύτερο παράσημό του και επιτυχία για την ΑΕΚ – να εξελίξει και προωθήσει τους νέους.
Καλές ήταν και οι εμφανίσεις των υπολοίπων μικρών, με τον Τσαλμπούρη να δείχνει πως έχει δουλέψει αρκετά το σώμα του και τον Αγραβάνη να επιβεβαιώνει τα αθλητικά του προσόντα. Σωστά δόθηκε δανεικός ο δεύτερος για να πάρει χρόνο συμμετοχής στο Περιστέρι υπό τις οδηγίες του Αργύρη Πεδουλάκη.
Ο Ρογκαβόπουλος φάνηκε πως είναι ακόμη άγουρος. Δεν έχει γυμνάσει το σώμα του στο επιθυμητό επίπεδο, κάτι απολύτως λογικό για την ηλικία του, ενώ πρέπει να «φθαρεί» περισσότερο στα παρκέ για να μπορέσει να κάνει την μετάβαση στην πρώτη ομάδα με επιτυχία.
Σάκοτα και Μασιούλις έδειξαν πως μπορούν να ηγηθούν της ομάδας, ο Γιαννόπουλος ήταν καλύτερος απ’ ότι τον περιμέναμε, ενώ ο Ξανθόπουλος με τον Χάντερ πάνω-κάτω ξέρουμε τι μπορούν να προσφέρουν στο σύνολο – ο καθένας στον ρόλο που έχει.
Ο Γκρίφιν έδειξε ενδιαφέροντα στοιχεία στο «1 εναντίον 1» στην επίθεση αλλά και στην σφικτή άμυνα που ήθελε ο Μπάνκι, ενώ αντιθέτως ο Ρόμπερσον προβλημάτισε όχι τόσο για την αποτελεσματικότητα στην επίθεση, αλλά για την συμπεριφορά στο παρκέ σε συνθήκες πίεσης. Πολλά αβίαστα λάθη, αρκετές χαμένες μονομαχίες, γενικώς ασταθής η εικόνα του.
Θα πρέπει να δούμε όλα τα πρόσωπα στο παρκέ για να καταλάβουμε κι εμείς τι ακριβώς θέλει από κάθε παίκτη ο Ιταλός κόουτς, ώστε να βγουν ασφαλή συμπεράσματα και να παρθούν οι όποιες αποφάσεις για το ρόστερ.
Σίγουρα πάντως, η ομάδα θα είναι πιο μαχητική στην άμυνα, θα την δούμε αρκετές φορές σε διάταξη ζώνης, και βέβαια θα τρέχει στο παρκέ εκμεταλλευόμενη κάθε κενό και κάθε ανισορροπία των αντιπάλων της. Μία ΑΕΚ που θέλαμε να δούμε από το μπαράζ ανόδου με τον Ηρακλή, εκείνο το απόγευμα στη Ζωφριά. Μία Βασίλισσα με τρόπαια, καλούς παίκτες, σταθερή διοίκηση που σε κάνει να την ερωτεύεσαι διαρκώς.
Μακάρι στο γενικό κάλεσμα για τα εισιτήρια διαρκείας ο κόσμος να ανταποκριθεί. Είναι το μεγάλο στοίχημα του Μάκη Αγγελόπουλου μαζί με το αριστούργημα του «1968». Το δεύτερο το πέτυχε…
