Ο Γιάννης Σηφάκης κάνει έναν μίνι απολογισμό για την εκκίνηση της Βασίλισσας στις διοργανώσεις και απαντάει στο δίλημμα που προκύπτει από την εικόνα στο παρκέ.
Ίσως το πιο κρίσιμο παιχνίδι έως τώρα να ήταν αυτό στην Πυλαία, όπου η ΑΕΚ δεν κατάφερε να αποκλείσει τον ΠΑΟΚ από το Κύπελλο και έχασε την ευκαιρία να υπερασπιστεί το «αντρίκιο» τρόπαιο της προηγούμενης σεζόν.
Ο ΠΑΟΚ προερχόμενος από άσχημα αποτελέσματα και δίχως να αποδίδει καλό μπάσκετ, βρήκε κόντρα στην αποδεκατισμένη ΑΕΚ την αντίδραση που έψαχνε, ρεφάροντας για την μέτρια εκκίνηση που έκανε στη σεζόν.
Η Βασίλισσα από την άλλη, λαβωμένη από τους τραυματισμούς «ζηλεύοντας» το ποδοσφαιρικό τμήμα, αν και παρουσιάζει έως τώρα κάτι πραγματικά καλό σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν, δεν δείχνει να βρίσκει την απαιτούμενη σταθερότητα και η γκρίνια κάνει την εμφάνισή της.
Καλώς ή κακώς, το πιο σημαντικό παιχνίδι της σεζόν έως τώρα δεν ήταν τα ματς με Μπάμπεργκ ή Χάποελ, αλλά αυτό με τον ΠΑΟΚ για το Κύπελλο. Αφενός γιατί κόντρα σε δυνατούς αντιπάλους με διαφορά δυναμικής και μπάτζετ, δεν μπορείς να απαιτείς νίκες και να τις θεωρείς δεδομένες (παρότι νικήσαμε τους Γερμανούς), κι αφετέρου διότι το ματς στην Πυλαία ήταν… τελικός, μιας και δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία για συνέχεια στη διοργάνωση.
Εννοείται πως η ήττα στο Κύπελλο δεν ακυρώνει το (σχετικά) καλό ξεκίνημα της Βασίλισσας, ούτε όμως πρέπει τα προβλήματα να κρυφτούν κάτω από το χαλί γιατί είναι σίγουρο πως θα εμφανιστούν ξανά στο μέλλον.
Έως τώρα, το μεγάλο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει και λύσει η ΑΕΚ είναι η ετοιμότητα και η προετοιμασία στους αγώνες της. Ακόμη δεν έχουμε δει την ομάδα να αποδίδει με σταθερότητα και συνέπεια στα παιχνίδια που έδωσε, το οποίο οφείλεται εν πολλοίς στην κακή προετοιμασία ενός αγώνα. Η ομάδα εμφανίζεται περισσότερο ανέτοιμη από όσο θα έπρεπε να είναι ετούτη την περίοδο, κάτι που την επηρεάζει και κατά τη διάρκεια ενός ματς, με τις ορατές σε όλους διακυμάνσεις ανά δεκάλεπτο ή ημίχρονο.
Βέβαια, επειδή το ρόστερ έχει αρκετά νέα πρόσωπα, ο προπονητής είναι καινούργιος και η φιλοσοφία έχει διαφοροποιηθεί, όλα αυτά δεν βοηθούν μία ομάδα να «δέσει» γρήγορα και να αποδώσει το ίδιο καλά δύο φορές την εβδομάδα. Αλλά και πάλι, αυτά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα κενά διαστήματα, το μέτριο μπάσκετ ανά περιπτώσεις και την κακή προετοιμασία ενός ματς (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο αγώνας στο Περιστέρι).
Η αλήθεια, λοιπόν, βρίσκεται κάπου στη μέση και είναι στο χέρι της ομάδας το πού θα πέσει η… μπίλια. Ένα σερί νικών και καλών εμφανίσεων το επόμενο διάστημα θα βοηθήσει την ομάδα να δείξει ότι έχει σταθερότητα και μπορεί να αντέξει το φορτωμένο πρόγραμμα, παρά τον χαμένο στόχο για παρουσία στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Η συμμετοχή στους «4» ήταν ο ρεαλιστικός στόχος για την εφετινή χρονιά στη διοργάνωση, αφού από ‘κει και πέρα χρειάζεται τύχη για να υπάρξει η οποιαδήποτε επιτυχία.
Από ‘κει και πέρα, στο μικρό αυτό χρονικό διάστημα, έχουν βγει και τα πρώτα συμπεράσματα για τους παίκτες…
Στη θέση «1», ο Ράταν-Μέις δείχνει ότι έχει μπόλικη ποιότητα, πασάρει και σκοράρει το ίδιο καλά, αλλά θα πρέπει να βρει την κατάλληλη ισορροπία, η οποία θα έρθει μέσα από τα ίδια τα παιχνίδια. Εξάλλου, δεν μιλάμε για έναν έμπειρο παίκτη αλλά για ένα τρομερό πρότζεκτ του μέλλοντος. Ο Βασίλης Ξανθόπουλος προσφέρει τα στοιχεία που λείπουν από τον Καναδό, λειτουργώντας ως εγκέφαλος σε άμυνα κι οργάνωση παιχνιδιού, αλλά οι επιθετικές αρετές του δεν είναι αρκετές.
Στη θέση «2», ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης διανύει ίσως την καλύτερή του περίοδο στην ομάδα, έχοντας επαυξημένο ρόλο σε σχέση με άλλες χρονιές. Πλέον δουλεύοντας αρκετά το κατέβασμα της μπάλας εξελίσσεται σε έναν κόμπο-γκαρντ, βελτιώνοντας παράλληλα και το μακρινό σουτ. Ο Γκρίφιν μέχρι στιγμής δεν δικαιώνει τους ανθρώπους της ΑΕΚ για την επιλογή του, αφού πέραν της καλής άμυνας που διαθέτει και του «1 εναντίον 1» στην επίθεση, δεν παρουσιάζει τίποτε αξιόλογο.
Στη θέση «3», ο Σαντ-Ρος επιβεβαιώνει ότι είναι εξαιρετικός παίκτης και φάνηκε το κενό του το προηγούμενο διάστημα εξαιτίας του τραυματισμού που τον ταλαιπωρούσε. Σούπερ αμυντικός, γρήγορος, αλτικός, συνεισφέρει ουσιαστικά στην επίθεση, είναι ο παίκτης που κάθε προπονητής εύχεται να διαθέτει. Ο Γιαννόπουλος από την άλλη δεν δείχνει καλό πρόσωπο. Έχει δύσκολο έργο αφού στα λίγα λεπτά που θα του δοθούν, θα πρέπει να δώσει λύσεις στην επίθεση και να σκυλιάσει στην άμυνα, δίνοντας ανάσες στους υπόλοιπους.
Στη θέση «4», ο Μασιούλις, ίσως ο κορυφαίος ξένος που έχει έρθει τα τελευταία χρόνια βάσει βιογραφικού, δεν έχει δικαιώσει κι εκείνος τις προσδοκίες, αφού τόσο στο «3» όσο και στο «4» αντιμετωπίζει προβλήματα, κάνει μπόλικα λάθη και δεν θυμίζει ακόμη τον γνωστό Μασιούλις του παρελθόντος. Ήρθε για να κάνει τη διαφορά αλλά δυστυχώς ακόμη δεν το καταφέρνει. Ο Σάκοτα από την άλλη ήταν θετικός στα παιχνίδια που αγωνίστηκε, αλλά κάποιοι τραυματισμοί τον πήγαν πίσω και δεν μπόρεσε να βρει ρυθμό.
Στη θέση «5», ο Χάντερ αποδεικνύει από την αρχή γιατί υπήρξε μεγάλη χαρά από τον κόσμο για την ανανέωση του συμβολαίου του το καλοκαίρι, μιας και συνεχίζει να εντυπωσιάζει με τις υψηλές του πτήσεις. Ο Ρόμπερσον είτε θα μοιράσει χαμόγελα, είτε θα απογοητεύσει, ενώ τον Καββαδά τον είδαμε λίγο στο παρκέ, έδειξε να είναι σε καλή κατάσταση αλλά η ευπάθεια στους τραυματισμούς ενδέχεται να τον πάει πάρα πολύ πίσω.
Όσον αφορά τους νέους, ο Μωραΐτης έχει πάρει λίγες ευκαιρίες έως τώρα αλλά μοιάζει να είναι έτοιμος για ενισχυμένο ρόλο, ο Τσαλμπούρης παρότι δεν έχει κάνει ακόμη το βήμα παραπάνω μπορεί να βοηθήσει εφόσον αξιοποιηθεί σωστά, ενώ τέλος ο Ρογκαβόπουλος πήρε κι εκείνος ελάχιστα λεπτά συμμετοχής και δεν έδειξε κάτι το αξιόλογο. Ο τελευταίος βέβαια είναι ακόμη μικρός και πρέπει να δυναμώσει για να μπορέσει να πάρει τις ευκαιρίες του.
Όσον αφορά την παρουσία της ομάδας στις διοργανώσεις, είναι φανερό πως το Basketball Champions League αποτελεί μεγάλη πρόκληση για κάθε παίκτη για ακόμη μία χρονιά, αφού η λάμψη της περσινής επιτυχίας δεν έχει ακόμη σβήσει. Η παρουσία της Βασίλισσας στον όμιλο θα ήταν άψογη έως τώρα αν είχε κερδίσει και την Χάποελ Ιερουσαλήμ στο ΟΑΚΑ, αλλά το κακό δεύτερο ημίχρονο της στοίχησε τη νίκη. Βέβαια, η νίκη κόντρα στην πανίσχυρη Μπάμπεργκ ισοφάρισε την ήττα από τους Ισραηλινούς και λογικά το όριο των 4 ηττών είναι αυτό που θα κυνηγήσει να διαφυλάξει η ΑΕΚ έως το τέλος αυτής της φάσης.
Στο πρωτάθλημα τα πράγματα δεν πηγαίνουν πολύ καλά, μετά και τις δύο ήττες από Περιστέρι και Προμηθέα. Και μπορεί η ήττα στην Πάτρα εν μέρει να δικαιολογηθεί από κάποιους, μιας και ο Προμηθέας έχει ανεβάσει το επίπεδό του τα τελευταία χρόνια, όμως το στραπάτσο στην πρεμιέρα ήταν αδικαιολόγητο. Η ΑΕΚ ακόμη δεν έχει δυναμώσει τόσο πολύ ώστε να διεκδικήσει καθαρά την τρίτη θέση χάνοντας μόνο από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, είναι κατανοητό αυτό, αλλά το στραβοπάτημα στο Περιστέρι πάει την ομάδα αρκετά πίσω.
Και εκεί ακριβώς τίθεται το δίλημμα που έχει εκφραστεί από πολλούς φίλους της ομάδας το τελευταίο διάστημα. Θα πρέπει η Βασίλισσα να αντικαταστήσει κάποιον παίκτη ή θα πρέπει να επιμείνει σε αυτούς που έχει;
Ενδεδειγμένη απάντηση δεν υπάρχει γιατί όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Ακόμη κι αν παρθεί μία απόφαση κι οδηγήσει σε λάθος, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι η εναλλακτική ήταν προτιμότερη και πιο σωστή. Κυρίως έχει να κάνει με το πλάνο του προπονητή και την φιλοσοφία του. Και με βάση αυτή έχει δείξει ότι πορεύεται ο Μπάνκι από την ώρα που ανέλαβε την Βασίλισσα.
Η γκρίνια επικεντρώνεται κυρίως στο έλλειμμα ενός ψηλού κορμιού στη θέση «5», ο οποίος θα μπορεί να δώσει λύσεις και στη θέση «4», ως αντικαταστάτης του Ρόμπερσον. Επίσης, υπάρχει προβληματισμός για το μέτριο πρόσωπο του Γκρίφιν στην θέση «2», αφού εκτός της προσήλωσής του στην άμυνα, δεν παρουσιάζει κάτι καλό στο επιθετικό κομμάτι. Και βέβαια, η έλλειψη ενός κλασικού σουτέρ είναι ορατή, μιας και ο Γιαννόπουλος δεν δίνει τις απαραίτητες βοήθειες στον συγκεκριμένο τομέα.
Την απάντηση θα τη δώσει η ίδια η ομάδα το επόμενο διάστημα και τη λύση θα αναγκαστεί να τη δώσει ο προπονητής, προκειμένου να βελτιωθεί η εικόνα και να υπάρξουν περισσότερες αξιόλογες εναλλακτικές στον πάγκο για τον ίδιο τον Μπάνκι. Είναι πάντως μία πραγματικότητα πως όλες οι ομάδες κοιτούν περιπτώσεις για ενίσχυση κι αντικαταστάσεις αργότερα στη σεζόν, μετά το τέλος του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος, όταν υπάρχουν και περισσότερες επιλογές στην αγορά. Έτσι μας έχει συνηθίσει και η ΑΕΚ τα προηγούμενα χρόνια…
