Ο Γιάννης Σηφάκης περιγράφει την τρελή χρονιά της Βασίλισσας, εκθειάζει τον προπονητή της, δίνει το στίγμα για την μεγαλύτερη αθλητική εκδήλωση των τελευταίων ετών στην Ελλάδα και αποθεώνει τον «ευρωλιγκάτο» Σκότι Ουίλμπεκιν.
Η μεγάλη ώρα του Final Four πλησιάζει σιγά-σιγά αλλά ακόμη έχουμε λίγο καιρό. Κυρίως για να συνειδητοποιήσουμε την εφετινή τρελή πορεία της ΑΕΚ σε όλες τις διοργανώσεις, εκεί όπου η επιτυχία από την αποτυχία απέχει λίγα εκατοστά. Η Βασίλισσα που ζει και πεθαίνει με τους ξένους της, είναι ικανή για τα πάντα.
Η αρχή έγινε στον ημιτελικό κυπέλλου. Η ΑΕΚ με το νωθρό ξεκίνημα σε πρωτάθλημα κι Ευρώπη, νικάει τον ισχυρό Παναθηναϊκό και τον πετάει έξω, τσεκάροντας εισιτήριο για Κρήτη. Παράλληλα, κάνει τις απαραίτητες νίκες για να προκριθεί στη φάση των «16», έχοντας ταπεινώσει και τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, με σπουδαία εμφάνιση στο πρωτάθλημα.
Βέβαια, εκτός έδρας τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα. Ήττες σε Ρόδο, Λαύριο και Πάτρα, μέτριες εμφανίσεις κόντρα σε υποδεέστερους αντιπάλους. Η πρώτη εκτός έδρας νίκη πρωταθλήματος θα έρθει τον Γενάρη. Παρεμβάλλεται και μία αλλαγή προπονητή ίσως στην καλύτερη χρονικά στιγμή, με την ομάδα να αντιδρά σωστά και να αλλάζει την εικόνα της προς το καλύτερο. Δεν βλέπουμε τεράστιες διαφορές, αλλά πλέον δείχνουμε… ομάδα.
Ο Ντράγκαν Σάκοτα ήταν ο «πυροσβέστης» που κλήθηκε να σβήσει τη φωτιά και να φέρει καλύτερες ημέρες. Με δυο-τρεις προσθήκες στο ρόστερ και με αξιοποίηση του υπάρχοντος υλικού, κάνει τα πάντα σωστά και φέρνει τρόπαιο. Το πρώτο τρόπαιο της εποχής Αγγελόπουλου. Υπάρχουν και δύο κακές στιγμές, η κατάρρευση στην Πυλαία και η ήττα στη Νέα Σμύρνη. Αλλά η γενικότερη εικόνα δικαιώνει την επιλογή επιστροφής του στον πάγκο.
Είναι ο άνθρωπος που πήρε το ασύνδετο γκρουπ παικτών που άφησε πίσω του ο κόουτς Μανωλόπουλος και το έκανε να αποδώσει καλό μπάσκετ ανά διαστήματα, δίχως βέβαια να υπάρξουν και παραφωνίες. Η περιφερειακή άμυνα, για παράδειγμα, παραμένει ένα σοβαρό πρόβλημα που λύνεται εν μέρει μέσα από συνεργασίες και σωστή τακτική.
Είναι ιδιαιτέρως αργά μέσα στη σεζόν για να δούμε τρομακτικές αλλαγές, όμως έστω κι αυτές οι τροποποιήσεις των τελευταίων λίγων μηνών είναι αρκετές για να φτάσει η ομάδα στο Final Four, να φιλοξενήσει τη διοργάνωση και να διεκδικήσει μπροστά στον κόσμο της ένα ακόμη τρόπαιο.
Ίσως το μυαλό να βρίσκεται από τώρα στις αρχές Μαΐου όταν η Βασίλισσα θα ψάξει το τρίτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία της, το οποίο θα αποδείξει σε όλους πως πλέον είναι μία υπολογίσιμη δύναμη με υψηλούς στόχους για το μέλλον. Και μόνον η εγγύηση της διοίκησης για τη φιλοξενία μίας κορυφαίας αθλητικής εκδήλωσης, ίσως την κορυφαία στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, λέει πολλά.
Γι’ αυτό πιθανώς βλέπουμε την ομάδα να μην αποδίδει καλό μπάσκετ ή να μην έχει σταθερή απόδοση, κάτι το κατανοητό. Στο παιχνίδι πρωταθλήματος με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ, φάνηκε πως υπήρχε κάτι που κρατούσε την ομάδα πίσω. Κρατούσε τους παίκτες μακριά από τον καλό τους εαυτό. Καλώς ή κακώς, το μπάσκετ είναι κατ’ εξοχήν άθλημα ψυχολογίας και συγκέντρωσης. Όταν αυτά τα δύο πάνε περίπατο, είσαι καταδικασμένος να χάσεις.
Δεν θα σταθώ πολύ στο ατομικό κομμάτι, καθώς στο παρκέ φαίνεται η ποιότητα και συνεισφορά του κάθε αθλητή. Θα σταθώ στον Μάικ Γκριν, ο οποίος δυστυχώς δεν έχει την απαιτούμενη σταθερότητα που χρειάζεται για να τραβήξει μόνος το κουπί της οργάνωσης (όπως έκανε πέρυσι ο Ούκιτς), παρ’ όλα αυτά είναι ο παίκτης-βαρόμετρο για την ομάδα. Όταν εκείνος είναι σε καλή ημέρα, τότε όλη η ομάδα θα έχει καλή απόδοση.
Αντίστοιχη περίπτωση και ο Χάντερ, ο οποίος κάνει τη διαφορά κάτω από τα δύο καλάθια, παρά το ύψος του για τη θέση «5» που αγωνίζεται. Ξέρει να τοποθετηθεί, να υποδεχθεί τη μπάλα, να τελειώσει είτε με πρόσωπο είτε με πλάτη και γενικώς να προβληματίσει κάθε άμυνα με τις γρήγορες κινήσεις του. Όταν πάρει εμπρός επιθετικά, τα πράγματα γίνονται πολύ εύκολα για τους συμπαίκτες του.
Τέλος, θα ήθελα να γράψω και για τον Άτιτς, τον οποίο απολαύσαμε στο παιχνίδι με τον Φάρο. Ο νεαρός Βόσνιος ήταν αρκετά καλός, φάνηκε ότι του λείπει ρυθμός αλλά με στήριξη και σωστή αξιοποίηση μπορεί να ανεβάσει το επίπεδό του και να αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο για το μέλλον. Παρόλο που επιθετικά πρέπει να βελτιωθεί αρκετά, στο αμυντικό κομμάτι αγγίζει το «άριστα». Τακτικά είναι άψογος, η εμπειρία θα αποκτηθεί αργότερα.
Και μέσω του Άτιτς φτάνω στον Σκότι Ουίλμπεκιν, ο οποίος εδώ και λίγα 24ωρα είναι πρωταθλητής Ευρώπης με την Νταρουσάφακα στο Eurocup, στο οποίο μάλιστα ο Αμερικανός γκαρντ ψηφίστηκε ως MVP στη σειρά τελικών κόντρα στην Λοκομοτίβ Κουμπάν. Παίρνοντας από το χέρι την τουρκική ομάδα, ο Σκότι ολοκληρώνει σιγά-σιγά τη σεζόν με πολύ καλά στατιστικά και δίνει εισιτήριο για την Euroleague της επόμενης χρονιάς.
Δεν ξέρω κατά πόσο θυμόμαστε όλοι τον Αμερικανό πριν τρία χρόνια με τη φανέλα της Βασίλισσας, αλλά η περίπτωση ταιριάζει πολύ με αυτή του Άτιτς. Ένα παιδί λίγο πάνω από τα 20 έτη, που ακόμη δεν έχει καταφέρει να διακριθεί και να δείξει ότι αξίζει να αγωνίζεται στο υψηλότερο επίπεδο, καταφέρνει να βρει συμβόλαιο στην ΑΕΚ και να σταθεί αξιοπρεπώς.
Βέβαια, μιλάμε για διαφορετικές θέσεις, διαφορετικές περιόδους, διαφορετικούς στόχους και διαφορετικούς ρόλους. Κι όμως ο δρόμος της ανάπτυξης και βελτίωσης είναι ο ίδιος.
Η ΑΕΚ δεν κατάφερε το καλοκαίρι του 2015 να κρατήσει στην Αθήνα τον Ουίλμπεκιν κι εκείνος κατέληξε στην Τουρκία. Δίχως πίεση αλλά με μπόλικη στήριξη από την Νταρουσάφακα, ο Αμερικανός είναι ο ανερχόμενος σταρ του τουρκικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ, επιστρέφοντας δυναμικά στην Ευρωλίγκα.
Η ΑΕΚ του 2018, όμως, μπορεί να κρατήσει τον Άτιτς και τον αντίστοιχο Άτιτς, ο οποίος απαιτεί στήριξη και μπόλικο χρόνο συμμετοχής για να αναπτυχθεί και να διακριθεί στο υψηλότερο επίπεδο. Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει η Βασίλισσα και το μήνυμα το έχουν λάβει όλοι.
Ταλέντο υπάρχει μπόλικο, από τον Μωραΐτη και τον Τσαλμπούρη, έως τον Χατζηδάκη και τον Ρογκαβόπουλο που έρχονται τα επόμενα χρόνια. Θα είναι κρίμα να δούμε στο μέλλον κι άλλες περιπτώσεις αντίστοιχες του Σκότι Ουίλμπεκιν ή ακόμη και του πιο πρόσφατου Νίκολα Ιβάνοβιτς (πρωταθλητής Αδριατικής λίγκας).
Είναι στα χέρια της Βασίλισσας να ορίσει την τύχη της…
