Μπαίνουμε στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος, με τη Βασίλισσα να μαζεύει τα κομμάτια της μετά τον επεισοδιακό αποκλεισμό της από την Μπάμπεργκ και λαβωμένη να προσπαθεί να είναι όσο το δυνατόν πιο έτοιμη για ένα καλό φίνις.
Τελικά συμπεράσματα δεν μπορούν να βγουν ακόμη για την εφετινή χρονιά, αλλά σίγουρα η συζήτηση για τα όσα κατάφερε ή όχι το σύνολο του Λούκα Μπάνκι έχει ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό.
Κατ’ αρχάς, το πρώτο στοιχείο είναι πως η ομάδα επιτέλους απέκτησε ταυτότητα, με τα καλά και τα κακά της. Ομάδα του προπονητή, ένα δεμένο σύνολο, με πειθαρχεία στο παρκέ αλλά και ουσία.
Είτε η ομάδα ταξίδευε στην Ιερουσαλήμ για να αντιμετωπίσει την Χάποελ, είτε υποδεχόταν το Ρέθυμνο στο Κλειστό του ΟΑΚΑ, οι παίκτες τα έδιναν όλα. Η ομάδα έδειχνε τρομερή συνέπεια σε Ελλάδα κι Ευρώπη.
Και ο κόσμος της ΑΕΚ χαιρόταν για το αποτέλεσμα. Ακόμη κι αν αυτό δεν ήταν θετικό. Ο ίδιος ο κόσμος ήξερε πως θα τα πάει καλύτερα στα επόμενα ματς. Κι αυτό ακριβώς γινόταν…
Επιπλέον, η Βασίλισσα εφέτος είχε σταθερά δύο «μικρούς» στην 12άδα της σε κάθε αγώνα. Αυτό από μόνο του είναι άλλη μία επιτυχία που την πιστώνεται ο ίδιος ο Ιταλός κόουτς, μιας και εμπράκτως έψαχνε και έβρισκε χώρο για να αναδείξει το ταλέντο που έχει στα σπλάχνα της η ομάδα.
Και αυτή την προσέγγιση πρέπει να συνεχίσει να την έχει η ομάδα, προωθώντας σε κάθε ευκαιρία όλα τα νεαρά παιδιά που μάζεψε τα τελευταία χρόνια, σε ένα εκτεταμένο «παιδομάζωμα» στην Ελλάδα (κι όχι μόνο).
Βέβαια, η Βασίλισσα δεν τα πήγε άσχημα και στην στελέχωση του ρόστερ με ξένους παίκτες, έχοντας τους Θίοντορ, Σαντ-Ρος, Μασιούλις και Χάντερ, μία τετράδα υψηλού επιπέδου που θα μπορούσε να αγωνιστεί σε οποιαδήποτε ομάδα της Ευρώπης. Μπορεί όχι σαν πρώτες λύσεις αλλά σίγουρα στα ρόστερ των κορυφαίων ομάδων θα είχαν θέση και ρόλο.
Από ‘κει και πέρα, οι Λαρεντζάκης, Σάκοτα και Τζέιμς προσφέρουν πάρα πολλά στο παιχνίδι, ενώ οι βοήθειες από Ξανθόπουλο, Γκρίφιν και Γιαννόπουλο υπήρξαν πολλές φορές καθοριστικές.
Με αυτό (σχεδόν) το σύνολο πορεύτηκε η ΑΕΚ έως τώρα, κι έτσι θα συνεχίσει μέχρι και το τέλος της εφετινής περιόδου. Εξάλλου αυτό το σύνολο ήταν που κατάφερε όλα όσα συνέβησαν: πρώτη θέση στον δυσκολότερο όμιλο του BCL, τρίτη θέση στο Πρωτάθλημα, κατάκτηση Διηπειρωτικού Κυπέλλου.
Και κάπου εδώ σε κάθε συζήτηση ξεκινάει η κουβέντα περί ανανέωσης του συμβολαίου του Λούκα Μπάνκι, του τρελού Ιταλού που σουλούπωσε την Βασίλισσα από το άναρχο περσινό μπάσκετ και την έκανε ερωτεύσιμη, με το Κλειστό του ΟΑΚΑ να γεμίζει ολοένα και περισσότερο, φτάνοντας σε διπλό ευρωπαϊκό ρεκόρ προσέλευσης με ΠΑΟΚ και Μπάμπεργκ.
Και ποιος δεν θα ήθελε τον Ιταλό και τα επόμενα χρόνια στον πάγκο της Βασίλισσας;
Ο Μπάνκι πρέπει να ανανεώσει και να στηριχθεί από όλους. Κι αυτό όχι γιατί δεν μπορεί να βρεθεί καλύτερός του στον πάγκο, αλλά γιατί έχει την απαραίτητη χημεία, έχει ταιριάξει πλήρως και οι παίκτες παίζουν γι’ αυτόν. Είναι σημαντικό οι παίκτες να πιστεύουν τον προπονητή τους.
Όλα τα παραπάνω συνιστούν επιτυχία.
Η Βασίλισσα απέκτησε προσανατολισμό και σοβαρότητα, κάτι που ζητούσαμε εδώ και χρόνια. Ίσως το μόνο που της λείπει, είναι οι προσωπικότητες που είχε πέρυσι (Γκριν, Πάντερ, Χάρις κλπ).
Εφέτος λοιπόν η ομάδα «πληρώνει» την έλλειψη προσωπικοτήτων, ενώ πέρυσι «πλήρωνε» την έλλειψη ενός πειθαρχημένου προπονητή. Όταν καταφέρει να ισορροπήσει τις δύο αυτές καταστάσεις, με τις ίδιες συνθήκες και την ίδια στήριξη από τη διοίκηση, τα οποία εδώ και χρόνια είναι δεδομένα, η ΑΕΚ θα μπορεί να φτάσει πιο ψηλά.
Το μεγάλο στοίχημα της διοίκησης της Βασίλισσας, που είχε τεθεί από την πρώτη ημέρα, ήταν αυτό του κόσμου και της συσπείρωσης. Το στοίχημα μοιάζει κερδισμένο, με ελπίδες για ακόμη καλύτερες στιγμές.
