Ο Γιάννης Σηφάκης γράφει για την ήττα από την Μπάνβιτ, την ανομοιογένεια που προέκυψε στο ρόστερ της Βασίλισσας και την σημαντικότερη επένδυση που θα πρέπει να κάνει η ομάδα τα επόμενα χρόνια για να αξιοποιήσει τα παιδιά της.
Η ήττα στην Τουρκία δεν κρίθηκε στις λεπτομέρειες, σε καμία περίπτωση. Η ομάδα ήταν κατώτερη των περιστάσεων και νωθρή στη μεγαλύτερη διάρκεια. Ασύνδετα σχήματα και διαρκείς αλλαγές στο παρκέ μέχρι να βρούμε ένα λειτουργικό και ορθά δομημένο σύστημα.
Η κακή εκκίνηση πληγώνει ξανά τη Βασίλισσα
Στο πρώτο δεκάλεπτο, η άμυνα μας πλήγωσε αρκετά. Η Μπάνβιτ είχε 5/9 τρίποντα, 0/1 σουτ από μέση απόσταση και 4/7 μέσα από τη ρακέτα. Ελόνου και Μαυροειδής δεν βοήθησαν καθόλου στον περιορισμό των αντίπαλων ψηλών κάτω από το καλάθι μας.
Η άμυνα στην περιφέρεια είχε τα δικά της θέματα για ακόμη μία φορά. Ο Λαρεντζάκης είναι σε ελεύθερη πτώση εδώ και αρκετό διάστημα, ενώ ο Γκριν δεν έχει την απαιτούμενη σταθερότητα για τη θέση «1», συν ότι είναι απελπιστικά μόνος του στη δημιουργία.
Έπρεπε να περάσει ο Ξανθόπουλος στο παρκέ για να δούμε σωστές κινήσεις στην επίθεση και ευελιξία στην άμυνα. Και βέβαια, ευτυχώς που υπάρχει και ο Ντούσαν στο ρόστερ και βρίσκουμε λύσεις στο σκοράρισμα, κάτι που το αποδεικνύει όποτε του δίνεται η ευκαιρία.
Ίσως το σκορ ημιχρόνου θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό εάν είχαμε την τύχη με το μέρος μας σε συγκεκριμένες στιγμές του ματς, αλλά μετά από το (νέο) αποκρουστικό ξεκίνημα της Βασίλισσας στο πρώτο δεκάλεπτο, δεν μπορείς να ζητάς και πολλά.
Έκανε τα εύκολα, δύσκολα
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Μπάνβιτ. Οι Τούρκοι δεν έχουν μεγάλη ποιότητα, ούτε έπαιξαν το τέλειο μπάσκετ, απλώς μπόρεσαν να βρουν τους ανοικτούς χώρους και πήραν ό,τι τους έδωσε η δική μας άμυνα: σουτ, ριμπάουντ, φάουλ.
Είναι ανεπίτρεπτο μία άμυνα να αφήνει συνολικά οκτώ φορές τον Ράουτινς, καλύτερο σουτέρ και πασέρ των αντιπάλων, να πάρει προσπάθεια τριών πόντων (7/8 τρίποντα), ειδικά όταν η Μπάνβιτ στηρίζεται πάνω του σχεδόν σε κάθε επιθετική προσπάθεια.
Στο τέλος, η ομάδα προδόθηκε από τα δικά της λάθη. Μία σοβαρή ΑΕΚ στο τέταρτο δεκάλεπτο θα μπορούσε μέχρι και να κλέψει το παιχνίδι, αλλά βέβαια όταν όλα πάνε τόσο λάθος, ακόμη και τα πιο απλά πράγματα μοιάζουν… βουνό.
Τα λάθη και οι αβλεψίες του καλοκαιριού
Πάντως, είναι σοβαρό ζήτημα το γεγονός πως ο καλοκαιρινός σχεδιασμός είχε πολλές ιδιαιτερότητες και εν τέλει, το ρόστερ χτίστηκε διαφορετικά από αυτό που παρουσιαζόταν, με αλλιώτικη δομή και ελαφρώς μπερδεμένους ρόλους.
Ο Τζέιμς ήρθε για να δώσει λύσεις στις θέσεις «3» και «4» αλλά περισσότερο τον βλέπουμε στη θέση «5», με την ομάδα να κερδίζει σε ταχύτητα αλλά να χάνει σε ύψος. Αντίστοιχη περίπτωση και ο Χάρις, ο οποίος προοριζόταν για τη θέση «2» αλλά τελικά παίζει στο «3».
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στη θέση «1» ο Γκριν είναι ο μόνος καθαρά δημιουργικός γκαρντ που διαθέτει η Βασίλισσα, αφού ο Ξανθόπουλος δεν μπορεί να προσφέρει πολλά σε αυτόν τον τομέα και ο Μωραΐτης δεν χαίρει εκτίμησης και εμπιστοσύνης από το τεχνικό τιμ.
Ο Αμερικανός γκαρντ προερχόμενος από την Καρσίγιακα δεν μπορεί να καλύψει το κενό του Ρόκο Λένι Ούκιτς, ενώ ο Ιβάνοβιτς έφυγε επειδή θα ήταν ρίσκο η παραμονή του στην ομάδα λόγω της προώθησης του νεαρού Μωραΐτη – κάτι το οποίο δεν βλέπουμε έως τώρα.
Έτσι, η θέση «2» έχει μείνει κατά κάποιο τρόπο λειψή, μιας και ο Χάρις δεν είναι ο κόμπο γκαρντ που παρουσιαζόταν και ο Λαρεντζάκης είναι ο μοναδικός παίκτης που μπορεί να παίξει και αποδώσει στη συγκεκριμένη θέση.
Η πολυκοσμία μπερδεύει τους ρόλους
Η πολυκοσμία στη θέση «3» έχει δημιουργήσει αναστάτωση στην ομάδα, κάτι το οποίο είναι απολύτως λογικό. Ο Χάρις μοιράζεται τη θέση με τους Μπάρλοου και Άτιτς, ενώ στην εξίσωση υπήρχε και ο Σι, ο οποίος αδικαιολόγητα παραμένει στο ρόστερ.
Ο Μπάρλοου δεν θυμίζει σε τίποτε τον περσινό σκόρερ των Τρικάλων, ενώ οι βοήθειες που δίνει στις θέσεις «2» και «3» δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανοποιητικές. Με βάση τις προσδοκίες που υπήρχαν προς το πρόσωπό του, θα έπρεπε να αποτελεί ήδη παρελθόν.
Ο Άτιτς είναι ίσως ο πιο αδικημένος παίκτης στην ομάδα, αφού στην εκκίνηση της σεζόν όλοι πίστευαν πως θα είχε κανονικά θέση στα πλάνα του Σωτήρη Μανωλόπουλου, αλλά μέσα σε λίγα 24ωρα ο νεαρός θυσιάστηκε για τα αθλητικά προσόντα του Μπάντζα Σι.
Ο τελευταίος ήταν σύμφωνα με πολλούς η τελική πινελιά, αφού η ομάδα χρειαζόταν ένα ακόμη τριάρι για να δώσει βάθος και έκταση στο ρόστερ, μιας και η ομάδα είχε ως στόχο να φτάσει μακριά εφέτος στην ευρωπαϊκή διοργάνωση που συμμετέχει.
Τελικά, ο Σι όχι μόνο δεν έπεισε, αλλά ενδεχομένως η λάθος χρησιμοποίησή του να πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων μία αλλαγή ξένου, που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η Βασίλισσα για να διορθώσει τα δεδομένα πιο γρήγορα.
Η φροντ-λάιν γέμισε ποσοτικά, όχι ποιοτικά
Στη θέση «4», ο Τζέιμς ίσως να μην είναι ο παίκτης που να έχει ανάγκη η ΑΕΚ στο ρόστερ της. Ενδεχομένως ένα κλασικό τεσσαροπεντάρι κι όχι ένα πρώην τριάρι να ήταν η καλύτερη λύση για τη συγκεκριμένη θέση.
Ο μόνος που σώζεται από τη γραμμή των ψηλών είναι ο Σάκοτα, ο οποίος κάθε χρόνο ανεβάζει το επίπεδό του και αυτό εξαργυρώθηκε από την κλήση του στην εθνική ομάδα. Έχει προσθέσει και το παιχνίδι κοντά στο καλάθι, ενώ δυνάμωσε και στο σώμα.
Αντιθέτως, πτωτική πορεία έχει εφέτος ο Μαυροειδής στο «5», ο οποίος παρέμεινε εξαιτίας του καλού δεύτερου γύρου που πραγματοποίησε πέρυσι και του χαρακτήρα του στα αποδυτήρια. Αντίστοιχη πορεία έχει και ο Τσινέμελου Ελόνου.
Ίσως η απόκτηση του Καββαδά να ήταν σωστή, αφού έτσι το τεχνικό τιμ έχει μία ακόμη έξτρα λύση στην φροντ-λάιν. Το κύριο ζήτημα ωστόσο είναι να βρεθεί η κατάλληλη χημεία και να μοιραστεί σωστά ο χρόνος σε όλους τους σέντερ.
Να επενδύσει πρωτίστως σε προπονητή
Το μπάσκετ που αποδίδει η ομάδα δεν είναι καλό. Και αυτό δεν αποτελεί μία πρόσφατη ανακάλυψη, αλλά ένα συμπέρασμα το οποίο είχε φανερωθεί από την προηγούμενη θητεία του «Σάλε» στον πάγκο της Βασίλισσας.
Ίσως η σημαντικότερη επένδυση που θα πρέπει να γίνει στο μέλλον, να είναι η προσέλκυση ενός φτασμένου προπονητή, ο οποίος να μπορεί να δουλέψει με τα νέα παιδιά και τους δώσει μπόλικο χρόνο συμμετοχής.
Πρέπει να δοθεί ένα τέλος στα πειράματα που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια. Εξάλλου, πάει αρκετός καιρός από τότε που η ΑΕΚ επέστρεψε στα σαλόνια της Α1. Πρέπει να ξαναβρεί τον εαυτό της και να επιστρέψει στη φυσική της θέση.
Το… μπαλάκι στον κόσμο
Είναι λογικό πως ο κόσμος της Βασίλισσας θα είναι μπερδεμένος και απογοητευμένος από αυτά που συμβαίνουν την εφετινή χρονιά στο μπάσκετ, κι όλα αυτά διότι θέλει να δει να χτίζεται κάτι καλό, σε στέρεα βάση, ακόμη κι αν θυσιαστούν βραχυπρόθεσμοι στόχοι.
Οι άδειες εξέδρες μέχρι πρότινος αποτελούσαν μία φωνή της διοίκησης, των παικτών αλλά και των ταπεινών φιλάθλων που κατέφταναν κάθε εβδομάδα στο «κρύο» ΟΑΚΑ, προς όλους εκείνους που δεν στήριξαν όσο έπρεπε την προσπάθεια που γίνεται.
Πλέον, οι άδειες εξέδρες θα είναι οι φωνές όλων των φιλάθλων που ζητούν κάτι καλύτερο, κάτι ισχυρότερο, κάτι θελκτικότερο. Θα είναι οι φωνές για καλύτερες ημέρες, ώστε οι εξέδρες να έχουν κόσμο ξανά και το «κρύο» να γίνει περισσότερο «ζεστό».
Σαφώς και δεν είναι λύση η απουσία, αλλά ποιο κίνητρο προσφέρει η ομάδα;…
ΥΓ: Είτε θα παίξουν οι μικροί από εφέτος, είτε θα συνεχίσουν να βλέπουν τα ματς από τον πάγκο και συνεπώς θα «χαθούν». Ενδεχομένως ο Τσαλμπούρης να επέλεξε το καλύτερο για την καριέρα του και έφυγε δανεικός για να βρει αγωνιστικά λεπτά. Είναι κρίμα να υπάρχουν στο ρόστερ οι Μωραΐτης, Άτιτς, Χατζηδάκης, Ρογκαβόπουλος και να βλέπουμε κάθε εβδομάδα τους Μπάρλοου και Ελόνου να μας απογοητεύουν!
